در حالی که مهمترین مانع ازدواج جوانان بیکاری و مشکلات اقتصادی است و در حالی که انتظار می رود دولت با برداشتن گام هایی برای اصلاح زیرساختهای اقتصادی این مانع را برطرف کند، شاهد ارایه طرحهایی مانند "گواهینامه ازدواج" هستیم.
این طرح با تدوین دورههای آموزش مجازی ازدواج و اعطای مدرک مربوطه قصد دارد یکی از مهمترین مشکلات جوانان در امر ازدواج را که به زعم خودشان "بی اطلاعی" جوانان است حل کند. مسوولان محترم معتقدند که این عامل موجب بسیاری از طلاق ها شده است.
البته هیچ کس منکر لزوم آموزش پیش از ازدواج نیست اما این کلمه "پیش"، سالهای متمادی تحصیل افراد از مقطع ابتدایی تا دانشگاه را در بر میگیرد و منوط به گذراندن یک دوره چند ماهه نیست. ضمن آنکه این آموزشها باید در وجود افراد نهادینه شود نه اینکه در قالب مدرکی در جیب آقای داماد قرار بگیرد و روز خواستگاری به عروس ارایه شود.
براساس تجربه کار خبر در حوزه دادگاه خانواده معتقدم مهمترین مشکلی که زوجین پس از ازدواج (یعنی بعد از اینکه مشکلات اقتصادی شان حل شد و توانستند ازدواج کنند) با آن روبرو هستند ناتوانی آنها در گفتگوست. زوجین با ناتوانی در بیان نیازها، احساسات و علایقشان مسایل پیش پا افتاده را به معضلاتی بزرگ تبدیل می کنند. جالب است که کسب این توانایی اصلا "جزوه"بردار نیست. چیزی نیست که با کلاس و درس و مشق بتوان به آن دست یافت. این توانایی را باید به تدریج در مسیر زندگی روزانه به دست آورد.
نکته آخر اینکه از زمان شنیدن این طرح لحظههایی پیش آمده که فکر کردهام احتمالا هدف اصلی مسوولان محترم این بوده که با ارعاب ناشی از این طرح جوانان را مجبور کنند علی رغم نداشتن شرایط ازدواج و پیش از آنکه مجبور شوند برای این بخش از زندگی شان هم مدرک بگیرند، دست به کار شوند و ظرف دو سال همگی ازدواج کنند (به هر حال این هم برای خودش نظریهای است
)