توسط مرضیه خلقتی
| یکشنبه هفدهم دی ۱۳۹۶ | 21:25
امروز دو نفر از من جداگانه پرسیدند چه حسی داری؟ من معمولا با بیان احساسم مشکلی ندارم به خصوص روز تولدم. اما این بار سعی کردم هر دو بار هم از پاسخ دادن شانه خالی کنم. شاید احساس واقعی ام چیزی بود که شب گذشته در دفترم نوشتم و نمی خواستم به کسی بگویم.
یکی از دوستان گفت دوست داشتی برگردی به گذشته و دوباره متولد شوی؟
خودش هم مایل به پاسخ دادن به این سوال بود. گفت که دوست داشته از دوره دانشگاه به بعد زندگیش را دوباره زندگی کند و این بار کسانی باشد که راهنمایی اش کنند و بتواند جور دیگری زندگی کند...
اما من بیشتر نگاهم به آینده است. دوست دارم باقی مانده عمرم را هر چقدر که هست، درستکارانه تر زندگی کنم. فکر می کنم همه تجربه های زندگی مان اعم از کارهای خوب و بد، درست و اشتباهی که انجام دادیم ما را به اینجا رسانده...ما تحقق تجربه هایمان هستیم...انگار باید این تجربه ها وجود داشته باشد تا به نقطه ای برسیم که با آگاهی، مسیرمان را انتخاب کنیم و نسبت به انتخاب هایمان مسئولیت پذیر باشیم...