اولین همایش ملی «گردشگری و توسعه پایدار» 16- 14 اردیبهشت 90 در استان سیستان و بلوچستان برگزار میشود. اگر به وب سایت این همایش مراجعه کنید احتمالا بسیار ذوق زده خواهید شد. در شرایطی که اکثر همایشها در ایران به شدت از بی نظمی و ناهماهنگی رنج میبرند، دیدن وب سایتی که کاملا مشابه نمونههای موفق خارجی آن طراحی شده است مسرت بخش است.
اما صرف نظر از این نکته مثبت، زمانی که من خوشحال و خندان به اعضای خانواده ام گفتم که تصمیم دارم با موضوعی مرتبط به گردشگری الکترونیک در این کنفرانس شرکت کنم واکنش مثبتی دریافت نکردم. خانواده ام خیلی جدی به من خاطرنشان کردند که سیستان و بلوچستان استان ناامنی است. بمب گذاری، انفجار و گروگان گیری ها هنوز هم ادامه دارد و خلاصه اینکه «خطرناک» است.
من هم دیدم وقتی افرادی که در حال انجام فعالیتهای زندگی روزمره خود هستند و هیچ ارتباطی با نیروهای انتظامی و مسوولان و ... ندارند در این منطقه هدف اقدامات تروریستی قرار می گیرند - آنچنان که در انفجارهای اخیر مقابل مسجد جامع زاهدان، در حادثه تاسوکی، دارزین، بمب گذاری مسجد علی بن ابی طالب در طی 5 سال گذشته اتفاق افتاده است - می توانم به نگرانی خانواده ام حق بدهم اما آنچه از همه اینها مهمتر است، تاثیرات منفی تصویر ناامنی منطقه در ذهن گردشگران است. این تصویر ممکن است منطبق با واقعیت نباشد. غلو شده است و تنها وجوه منفی و عوامل ناامنی را برجسته کرده باشد اما با همه اینها باید بدانیم که یکی از مهمترین عوامل جذب گردشگر در هر منطقه ای «داشتن ذهنیت مثبت» از ان منطقه است.
اگرچه پایان نامه من درباره گردشگری مجازی شهر تهران بود اما شاید جالب باشد که نتیجه آن را در این زمینه بیان کنم. در این تحقیق "داشتن تصویر ذهنی مثبت" به عنوان یکی از نیازهایی که توریست ها قبل از سفرهای مجازی شان به آن نیاز دارند مطرح شد. نتایج نشان می داد 70 درصد پاسخگویان در هر سه دسته توریست (درون شهری، برون شهری و خارجی) به داشتن تصویر ذهنی مثبت از یک مقصد توریستی نیاز دارند.
گاهی فکر می کنم اقدامات گروهک موسوم به جندالله که بیشترین عملیات تروریستی را در این منطقه انجام داده، حتی اگر صرفا در جهت فشار بر دولت مرکزی ایران باشد٬ بازهم به دلیل ایجاد تصویر ناامنی از این منطقه بزرگترین ضرر را به مردم و منافعی که می توانستند از توریسم آن به دست آورند وارد کرده است.