توسط مرضیه خلقتی
| شنبه بیست و نهم مهر ۱۳۸۵ | 17:33
همیشه به وبلاگم به چشم یادداشت های یواشکی ام نگاه می کنم . یادداشت هایی که خیلی دلم نمی خواهد مورد نقد و کاوش قرار بگیرد . اما مگر می توان در رسانه ای که نام "جمعی" را یدک می کشد شخصی بنویسی برای دل خودت .
باز هم شروع شد . این بار دانشجوی کارشناسی ارشد شده ایم و انتظارات بالا رفته است و جالب است که انتظارات یک دفعه بالا می رود یعنی هیچ وقت نگاه نمی کنیم که به دانشجویان در چهار سال دوره لیسانس چه یاد داده ایم و حالا از آنها چه می خواهیم ؟
امروز یکی از اساتید گفت هرضعفی دارید تقصیر و کوتاهی خودتان بوده است. قبول!
این وبلاگ درآینده با توفیق اجباری آپ شدن روبروست ...