امروز یکی از دوستام ازم پرسید:"اگه بگن از یه ساعت دیگه رسانه ها کاملا آزادن و هیچ سیاست محدود کننده و سانسور و فشاری روی اونا وجود نداره ، به نظرت اون رسانه باید چی کار کنه و چه عملکرد و سیاست هایی داشته باشه؟"
در واقع سوالش راجع به ایده الهای روزنامه نگاری بود. اینکه الان مدام انتقاد می کنیم از فشارها و محدودیت های رسانه ای ولی اگر یه زمانی اون محدودیت ها دیگه وجود نداشته باشه بهترین وضعیت اداره و عملکرد یه رسانه چیه؟ با چه کسانی ارتباط می گیره؟ مخاطبش رو چه کسانی تعیین می کنه؟ چه موضوعاتی رو کار می کنه؟ نحوه پرداختنش به موضوعات مختلف چطوریه؟ و ...
اون لحظه هر چی به ذهنم می رسید گفتم ولی این موضوع ذهنم رو خیلی مشغول کرد. واقعیت اینه که این یه سوال اساسیه! تازه متوجه شدم که اینقدر به سانسور و محدودیتها و خط قرمزها فکر کردم که دیگه ذهنم جایی برای خلاقیت و ایده ال ها و وضعیت های متفاوت نداره! راستش احساس می کنم ذهنم دیگه کاملا شبیه ذهن یه خبرنگار شده... می دونید فرق ذهن یه دانشجو با یه خبرنگار چیه؟ ذهن دانشجو ایده الها رو خوب می شناسه و ذهن یه خبرنگار واقعیت ها رو!
خیلی بده که آدم ایده ال هاشو فراموش کنه! تصمیم گرفتم دست به کار بشم!